KULTURA 17.01.2019 16:24

fot. ebs

chodzę Krakowem wprzód i wspak

Plantami i Stradomiem

i wiem że kiedyś ten sam trakt

pokonywali oni

Wyspiański Miłosz Mrożek Lem

Szymborska i jej Włodek

i Kornel Filipowicz też

siostry Pareńskie młode 

tu gdzie jest dzisiaj duży bank

był kiedyś hurt z butami

a tam na rogu był sklep SAM

między dwoma kinami

i mijam wielki salon gier

komputerowych nowych

a tu o tu był kiedyś skwer

dziś McDonald niezdrowy

nade mną wisi ciemny smog

brnę w lepkiej śnieżnej chlapie

Wawel pochłania z wolna mrok

na wspomnieniach się łapię

tu mój niemłody tato już

sunął Grodzką jak swoją

szukał dla mamy świeżych róż

u babć w wiaderkach stoją

już nie ma SAM-ów nie ma kin

babcie dawno wymarły

dziś musisz znać na pamięć PIN

i posiadać dysk twardy

z księgarń zrobiono punkty PLAY

nie ma antykwariatów

najlepiej więcej rzeczy chciej

książki są dla wariatów

i tylko Adam stary wieszcz

z gołębiami flirtuje

słońce go grzeje zmywa deszcz

on już żalu nie czuje

*

najlepiej w chmurach głowę mieć

omijać tłum mieszkańców

leć myśli ponad wszystkim leć

doleć do życia krańców

*

Kraków, 15 stycznia 2019, po obchodach 150. urodzin Stanisława Wyspiańskiego, krakowskim spotkaniu z biografką artysty, Moniką Śliwińską

Przypisy:
[1]: Mężem Wisławy Szymborskiej był poeta i opiekun poetów Adam Włodek, pobrali się w kwietniu 1948 roku i Wisława przeprowadza się do Adama na Krupniczą 22. Po sześciu latach małżeństwa para się rozwodzi. Śladem końca ich miłości jest wiersz "Klucz" napisany w 1954 roku, roku ich rozwodu:

"Był klucz i nagle nie ma klucza.
Jak dostaniemy się do domu?
Może ktoś znajdzie klucz zgubiony,
obejrzy go - i cóż mu po nim?
Idzie i w ręce go podrzuca
jak bryłkę żelaznego złomu.

Z miłością, jaką mam dla ciebie,
gdyby to samo się zdarzyło,
nie tylko nam: całemu światu
ubyłaby ta jedna miłość.
/.../

Miłości ubyło, ale została przyjaźń.
[2]: Potem, po obejrzeniu nowych inscenizacji sztuk Wyspiańskiego, napisałam tekst:
[3]: Następnie recenzję, a raczej esej zainspirowany biografią Wyspiańskiego pióra Moniki Śliwińskiej: 
[4]: (Moja) fotorelacja z pogrzebu Czesława Miłosza, który spoczął Na Skałce, tam gdzie w roku 1907 spoczął Wyspiański:

czytaj też:

Paweł Łęczuk i Jakub Jabłonka: ANDRZEJ GRABOWSKI. JESTEM JAK MOTYL czyli Autoopowieść najbardziej znanego aktora polskiego ever
Moniki Śliwińskiej *Wyspiański. Dopóki starczy życia*, czyli Komu bije dzwon Zygmunta
Gigant Lem z Wyspiańskim w tle czyli Na jakiej glebie rośnie geniusz
Nocniki na Sarego
Teatr im. Słowackiego w Krakowie

KOMENTARZE