Henryk Siemiradzki(24 października 1843 w Nowobiełgorodzie - 23 sierpnia 1902 w Strzałkowie) – polski malarz, przedstawiciel akademizmu.

W 1871 ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Petersburgu i uzyskał 6-letnie stypendium rządowe. Wyjechał do Monachium, odwiedzając po drodze po raz pierwszy w życiu Kraków. W Monachium spotkał wielu polskich malarzy a wśród nich Józefa Brandta i Stanisława Witkiewicza

W 1872 r. wyjechał do Włoch. Zwiedził Wenecję, Florencję, Neapol (znalazł się tam akurat podczas wybuchu wulkanu Wezuwiusz), oraz Rzym, gdzie zamieszkał w pobliżu Placu Hiszpańskiego. W 1873 r. ożenił się ze swoją 18-letnią kuzynką Marią Pruszyńską z Koroleszczewicz nad Świsłoczą. Mieli czworo dzieci. W 1876 r. rodzina Siemiradzkich zamieszkała we własnej willi. W 1884 kupił dworek w Strzałkowie koło Radomska, gdzie przez wiele lat spędzał wraz z rodziną letnie wakacje.

W 1901 r. zachorował, stracił mowę. Jesienią spotkał się jeszcze w Łodzi z Henrykiem Sienkiewiczem. Na krótko przed śmiercią, za zgodą lekarzy, wyjechał do Strzałkowa i tam zmarł.

Był członkiem wielu akademii europejskich. Tematykę swych dzieł czerpał z antyku. Malował monumentalne, teatralne kompozycje. W 1879 r. ofiarował obraz "Pochodnie Nerona" miastu Kraków, jako pierwszy obraz do krakowskiego Muzeum Narodowego.

Był autorem wielu obrazów a także kurtyn teatrów w Krakowie (1894) oraz we Lwowie (1900). Został pochowany w krypcie zasłużonych na krakowskiej Skałce.

* * *

Wybór obrazów:

http://www.pinakoteka.zascianek.pl/Siemiradzki/Index.htm