LOGOWANIE

NEWSLETTER

WYSZUKIWARKA


Ann Radcliffe (9 lipca 1764 w Londynie - 7 lutego 1823 tamże) - preromantyczna poetka i powieściopisarka, która wywarła wielki wpływ na twórców dojrzałego romantyzmu. Autorka romansów sentymentalnych o  raz powieści gotyckich, uważana za prekursorkę horroru oraz "melodramatu w literaturze". Za życia nazywana Szekspirem powieściopisarzy, w swojej twórczości na pierwszy plan wysuwała postacie kobiece, nierzadko przewyższające inteligencją i sprytem męskich bohaterów. Jej postać   stała się dla Edgara Allana Poego inspiracją do napisania "Portretu owalnego".

 

Ann Radcliffe urodziła się w dzielnicy Londynu Holborn, w zamożnej rodzinie mieszczańskiej Wardów cieszącej się kontaktami w różnych kręgach, związanych z ówczesnymi politykami, ale również przedstawicielami nauki i kultury. W 1787 w Bath w wieku 23 lat wyszła za mąż za dziennikarza, wyda w cę i właściciela magazynu "The English Chronicle", Williama Radcliffe'a; para, choć uchodziła za zgodną, nie miała dzieci. Wraz z mężem Ann  zwiedziła Holandię i Nadrenię, zafascynowała się również obrazami francuskich i włoskich pejzażystów. Czytała bardzo dużo, zwłaszcza Szekspira, Miltona, Spensera czy Collinsa. Zmarła w wieku 58 lat prawdopodobnie z powodu zapalenia płuc.


Pisarstwo Ann Radcliffe narodziło się dość przypadkowo; z początku miało być sposobem na tęsknotę za wiecznie nieobecnym w domu mężem, z czasem przerodziło się w pasję i przekonanie w moc własnego pisarstwa. Pierwszą powieść, pt. "The Castles of Athlin and Dunbayne", opublikowała w 1789 roku, pisała powieści sentymentalne oraz romanse, które w późniejszym czasie inspirowały takie twórczynie jak: Jane Austen czy Charlotte Brontë. 


Sławna stała się dzięki tzw. romansom grozy, zwanym też powieściami gotyckimi, w których elementy grozy właściwe dla dojrzałego romantyzmu wzbogacają sentymentalną fabułę. Jej książki cieszyły się bardzo dużym uznaniem i popularnością, a osiągnięte zarobki pozwoliły jej mężowi nie tylko na zrezygnowanie z  pracy, ale również na wspólne podróże po Europie, a później - na dostatnie i spokojne życie. Fakt, że Ann zakończyła swoją karierę dość wcześnie (w wieku trzydziestu trzech lat), skupiając się na pisaniu niemal wyłącznie wierszy (jej ostatnia powieść "Gaston de Blondeville", ukazała się dopiero po jej śmierci), był przyczyną różnych plotek na temat kondycji psychicznej Radcliffe.


Dzięki powieściom: "Tajemnice zamku Udolpho" ("The Mysteries of Udolpho"), romans poezją przetykany, oraz "Italczyk albo konfesjonał czarnych pokutników" ("The Italian"), Radcliffe zwykło się współcześnie stawiać obok Horacego Walpole’a i Matthew Gregory Lewisa w rzędzie największych prekursorów literatury grozy. 


Cechą charakterystyczną pisarstwa Radcliffe (w odróżnieniu od dwóch pozostałych wymienionych pisarzy) była drobiazgowa analiza racjonalna wszelkich wykreowanych wcześniej wątków irracjonalnych, nadprzyrodzonych i niesamowitych, co z kolei bliskie jest duchowi Oświecenia. Powieści Radcliffe wypełniają opisy egzotycznych miejsc, których autorka nigdy w życiu nie zwiedziła, znajomość ich opierając wyłącznie na dziełach malarskich i literackich.


Wpływ pisarstwa Radcliffe na późniejszych twórców ocenia się jako duży. Do grona pisarzy zafascynowanych jej twórczością należeli: Edgar Allan Poe, Juliusz Verne czy Arthur Conan Doyle; racjonalizm autorki "Italczyka" imponował bowiem pionierom powieści kryminalnej i detektywistycznej. Inni twórcy poddani wpływom Radcliffe to: John Keats, George Gordon Byron, Percy Bysshe Shelley, William Wordsworth, Samuel Taylor Coleridge, Charles Dickens, Daphne du Maurier oraz XIX-wieczne pisarki nurtu kobiecego - wspomniana wyżej Austen i Brontë, Elizabeth Barrett Browning. Ann Radcliffe inspirowała również polskich twórców romantycznych - Zygmunta Krasińskiego oraz Annę Mostowską.


"Noc" to gotycka oda oddająca cześć grozy i wzniosłemu pięknu nocy. Akcję rozpoczyna okres przejściowy między dniem a nocą, metaforycznie wprowadzając czytelnika w krainę gotyku. Łącząc naturę ze światem duchów, poetka sugeruje, że noc to czas komunii i połączenia. To dzieło jest klasycznym przykładem gotyckiej wzniosłości, łączącej elementy strachu, piękna i nadprzyrodzonego.

Październik
Pn
Wt
Śr
Cz
Pt
So
N
30
01
02
03
04
05
06
07
08
09
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
01
02
03