LOGOWANIE

NEWSLETTER

WYSZUKIWARKA

KULTURA 16.10.2015 07:44
 
Ten francuski chanteur z Toskanii
śpiewem trafiał do każdej pani,
oczarował Piaf,
w Marilyn serce, traf,
Simone S. kochał, wielbił, ranił...

(ebs)


Yves Montand - francuski aktor i piosenkarz pochodzenia włoskiego.


Urodził się 13 października 1921 jako Ivo Livi w Monsummano Terme we Włoszech. Wkrótce po narodzinach Yves’a jego rodzina przeniosła się z Włoch do Francji (później, występując o obywatelstwo, jego ojciec utrzymywał, że uciekł przed reżimem Mussoliniego - w rzeczywistości Mussolini doszedł do władzy rok później).

Montand wychowywał się w Marsylii, gdzie przybył w 1932 roku i pracował w zakładzie fryzjerskim siostry, a potem w portowych dokach. Z tego okresu pozostały mu socjalistyczne, niemal skrajnie lewicowe przekonania i zaangażowanie w sprawy polityki. Wkrótce potem rozpoczął karierę jako piosenkarz musicalowy.

W 1944 został odkryty i wylansowany przez starszą od niego o 6 lat i bardziej sławną Edith Piaf, z którą miał romans.



Osiągnął międzynarodową sławę, występując w wielu filmach. Debiutował w 1944 wzorując swoje kreacje na aktorach amerykańskich. Pierwszy wielki sukces odniósł w 1953 roku w dramacie "Cena strachu" ("Le Salaire de la peur") Henri-Georges Clouzota.

W 1951 roku ożenił się z aktorką Simone Signoret. Małżeństwem pozostali do jej śmierci w 1985 roku. Simone miała już córkę Catherine z pierwszego małżeństwa z reżyserem i producentem filmowym Yves Allégretem (miała dwóch mężów o tym samym imieniu i to nie wszystko, Yves Allégret urodził się też 13 października tyle że 14 lat wcześniej, w 1907).


W trakcie swojej kariery grał wielokrotnie w amerykańskich filmach i na scenach Broadwayu. W 1960 zagrał u boku Marilyn Monroe w filmie "Let's Make Love".



Czy rzeczywiście miał z MM romans, czy była to tylko medialna plotka? Kto to wie? Tak czy tak dla Simone nie był to z pewnością łatwy okres jej małżeństwa.


Najwybitniejsze swoje kreacje stworzył w filmach politycznych Costy Gavrasa oraz psychologicznych Claude’a Sauteta.

Był dwukrotnie nominowany do nagrody Cezara w kategorii najlepszy aktor, za filmy "I comme Icare", 1980, i "Garçon!", 1984.

W końcowych latach życia mieszkał w swoim domu w Prowansji ze swoją asystentką Carole Amiel - ich syn Valentin Livi urodził się w 1988.


Zmarł 9 listopada 1991 w Senlis na atak serca na planie filmu "IP5", już po nakręceniu wszystkich scen. Ironią losu film ten opowiada o starszym człowieku, który również umiera na serce.

Został pochowany we wspólnym grobie z Simone Signoret na paryskim cmentarzu Père Lachaise.



    •    Les Portes de la Nuit (1946)
    •    Cena strachu (1953)
    •    La Grande Strada Azzurra (1957)
    •    Pokochajmy się (1960)
    •    Compartiment tueurs (1965)
    •    La Guerre est finie (1966)
    •    Grand Prix (1966)
    •    Vivre pour Vivre (1967)
    •    Z (1968)
    •    L’Aveu (1969)
    •    Le Cercle Rouge (1970)
    •    Mania wielkości (1971)
    •    César et Rosalie (1972)
    •    Tout va Bien (1972)
    •    Stan oblężenia (1973)
    •    Vincent, François, Paul...Et les Autres (1974)
    •    Le Sauvage (1975)
    •    Le Fond de L’air Est Rouge (1977)
    •    I comme Icare (1979)
    •    Garçon! (1983)
    •    Jean de Florette (1986)
    •    Manon u źródeł (1986)
    •    IP5 (1991)





Jacques Prévert, "Les Feuilles Mortes"


Oh je voudrais tant que tu te souviennes

Des jours heureux où nous étions amis

En ce temps là, la vie était plus belle

Et le soleil plus brûlant qu'aujourd'hui

Les feuilles mortes se ramassent à la pelle

Tu vois je n'ai pas oublié

Les feuilles mortes se ramassent à la pelle

Les souvenirs et les regrets aussi

Et le vent du nord les emportet

Dans la nuit froide de l'oubli

Tu vois, je n'ai pas oublié

La chanson que tu me chantais


C'est une chanson, qui nous ressemble

Toi tu m'aimais, et je t'aimais

Et nous vivions tout les deux ensemble

Toi qui m'aimais, moi qui t'aimais

Mais la vie sépare ceux qui s'aiment

Tout doucement sans faire de bruit

Et la mer efface sur le sable

Le pas des amants désunis


C'est une chanson, qui nous ressemble

Toi tu m'aimais et je t'aimais

Et nous vivions, tous deux ensemble

Toi qui m'aimait, moi qui t'aimais

Mais la vie sépare ceux qui s'aime

Tout doucement sans faire de bruit

Et la mer efface sur le sable

Le pas des amants désunis.


*


Jacques Prévert, "Zwiędłe liście"


Och, chciałbym, żebyś pamiętała

Szczęśliwe dni, gdy byliśmy zakochani

W tamtych czasach życie było piękniejsze

A słońce gorętsze niż dzisiaj

Zwiędłe liście zbiera się łopatą

Widzisz, nie zapomniałem

Zwiędłe liście zbiera się łopatą

Jak wspomnienia i wyrzuty sumienia

A północny wiatr je unosi

W zimną noc zapomnienia

Widzisz, nie zapomniałem

Piosenki, którą mi śpiewałaś


Ta piosenka przypomina mi o nas

Kochałaś mnie, a ja ciebie

I oboje mieszkaliśmy razem

Ty, która mnie kochałaś, ja, który cię kochałem

Ale życie oddziela tych, którzy się kochają

Bardzo powoli, bez hałasu,

A morze zmywa z piasku

Ślad rozdzielonych kochanków


Ta piosenka przypomina mi o nas

Kochałaś mnie, a ja ciebie

I mieszkaliśmy razem

Ty, która mnie kochałaś, ja, który cię kochałem

Ale życie oddziela tych, którzy się kochają

Bardzo powoli, bez hałasu,

A morze zmywa z piasku

Ślad rozdzielonych kochanków.


(tł. ebs)


zapisz jako pdf
zapisz jako doc (MS Word)
drukuj

KOMENTARZE

Październik
Pn
Wt
Śr
Cz
Pt
So
N
30
01
02
03
04
05
06
07
08
09
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
01
02
03