POEZJA 25.09.2014 09:46

Kocham szeptałem, ale mało jeszcze,
skoro samotnie to wspomnę czasami
i każde słowo staje się złowieszcze.

Nocą unoszą je jesienne deszcze,
lato przykrywa babimi włosami -
kocham szeptałem, zbyt nieśmiało jeszcze

i szepty milkły w liściastym szeleście
zimnego wiatru. Gnał je alejkami,
by każde słowo stało się raz jeszcze,

jesienną nocą powracało dreszczem,
gdy w naszym parku pod złymi gwiazdami
wszystkie te szepty szepczą się raz jeszcze.

Umilknij! Nic nie mów! Ocknij się wreszcie -
to ja tym wiatrem szarpię gałązkami,
bo wszystko kiedyś wróci do mnie jeszcze.

Umilknij! Nie mów i wyrwij nareszcie
z czasu strasznego, gdzie wciąż zakochany
zbyt czułe słowa zamieniasz w złowieszcze,
i szepczesz kocham... lecz przeklniesz to jeszcze.

czytaj też:

Marek Sztarbowski: * Martwa natura żywych organizmów *
O poezji w czasach Internetu i Marku Sztarbowskim, poecie czasów Internetu
Marek Sztarbowski: ***być albo nie być...
Marek Sztarbowski: ♔ Przynęta ♔
Marek Sztarbowski: * Jesienna villanella *

KOMENTARZE