Paul Celan: MROCZKI

Mroczki w oku:

przez widzenie w połowie 

drogi zauważona strata.

Realna deformacja Stanu Nigdy,

znowu powraca.

Drogami, w połowie - i tymi najdłuższymi.

Splątane witki duszy,

rysa na szkle,

w tył skręcona

i teraz

przez ty-oka - na stałej

gwieździe nad tobą

bielmem pokryta.

Mroczki w oku:

aby znak niesiony przez ciemność,

piaskiem (lub lodem?) obcego

Czasu dla obcego Zawsze,

mógł zostać ożywiony 

i zachowany, i jako niema 

wibrująca głoska dostrojony.

(tł. Ela Binswanger)

*

Paul Celan: SCHLIERE

Schliere im Aug:

von den Blicken auf halbem 

Weg erschautes Verloren. 

Wirklichgesponnenes Niemals, 

wiedergekehrt.

Wege, halb - und die längsten.

Seelenbeschrittene Fäden, 

Glasspur, 

rückwärtsgerollt

und nun

vom Augen-Du auf dem steten

Stern über dir

weiß überschleiert.

Schliere im Aug:

daß bewahrt sei

ein durchs Dunkel getragenes Zeichen, 

vom Sand (oder Eis?) einer fremden 

Zeit für ein fremderes Immer

belebt und als stumm

vibrierender Mitlaut gestimmt.

z: Sprachgitter, S. Fischer Verlag, Frankfurt am Main, 1959

Paul Celan: ZASŁONA

(tł. Ryszard Mierzejewski)

Zapięcie w oku

z widokiem na pół

drogi widzianej zagubionej.

Prawdziwie spięte Nigdy

powracające.

Ścieżki, pół i najdłuższe.

Splątane włókna duszy

szklany tor

zakręcony do tyłu

a teraz

z oczu - jesteś na bieżąco

Gwiazda nad sobą

zawoalowaną.

Zapięcie w oku

aby je zachować

znak noszony w ciemności

z piasku (czy lodu?) nieznanego.

Czas na dziwniejszy zawsze

ruchliwy i jakby niemy

wibracyjny głos dostrojony.

czytaj też:

KOMENTARZE