Rose Ausländer: GEORG TRAKL

melancholia

przedwieczorna chandra

poszeptywania kurzu

W cieniu listowia

pokłada się zwierzyna

Jesień to

złoty truposz

Las

krwawiąca rana

Twoja rana

nie zabliźnia się

Georg

PIĘCIU POETÓW

Hölderlin

wojujący o sprawiedliwość

przyjaciel bogów

Trakl

z jego jesienną melancholią

Rilke

stwórca swojego Boga

Pogrążony-w-rozpaczy

Celan

Li-Tai-Po

pogodny

śpiewa sobie

PAMIĘCI PAULA CELANA

                            "Meine blonde Mutter

                                       kam nicht heim".

                                               Paul Celan

Nie wróciła do domu

Mutter

nigdy nie dała się pokonać

śmierci

karmiona przez syna

czarnym mlekiem

trzymającym go przy życiu

które topiło się

w atramentowej krwi

Między przemilczanymi słowami

to jedno nie-słowo

w pustej przestrzeni

jaśniejące

(tł. Ela Binswanger)

*

GEORG TRAKL

Melancholie 

vorabendblau

Staubgeflüster

Im Schattenlaub

brechen Tiere zusammen

Der Herbst ist ein

goldener Kadaver

Wald

blutende Wunde

Deine Wunde

heilte nicht

Georg

FÜNF DICHTER

Hölderlin

um Gerechtigkeit ringender 

Götterfreund

Trakl

seine herbstliche Melancholie

Rilke

der Gott erschafft

Der verzweifelte

Celan

Li-Tai-Po

der fröhliche

singt

IN MEMORIAM PAUL CELAN

"Meine blonde Mutter

         kam nicht heim".

        Paul Celan

Kam nicht heim

die Mutter

nie aufgegeben

den Tod

vom Sohn genährt

mit Schwarzmilch

die hielt ihn am Leben

das ertrank

im Tintenblut

Zwischen verschwiegenen Zeilen

das Nichtwort

im Leerraum

leuchtend

Rose Ausländer: GEORG TRAKL

Melancholia 

przedwieczornie sina

Szepty kurzu

W cieniu liści 

padają zwierzęta

Jesień 

to złote ścierwo

las 

krwawiąca rana

Twoja rana

Georg

nie zagoiła się

PIĘCIU POETÓW

Hölderlin

walczący o sprawiedliwość

przyjaciel bogów

Trakl

jego jesienna melancholia

Rilke

który stwarza Boga

Zrozpaczony

Celan

Li-Taj-Po

radosny

śpiewa

KU PAMIĘCI PAULA CELANA

"Moja jasnowłosa matka 

     nie wróciła do domu".

      Paul Celan

Nie wróciła do domu 

matka

nigdy nie wyrzekła się 

śmierci

karmiona przez syna 

czarnym mlekiem

ono trzymało go przy życiu 

które tonęło 

w atramentowej krwi

Między milczącymi wersami 

niesłowo

błyszczące 

w pustej przestrzeni

(tł. Ryszard Wojnakowski)

KOMENTARZE