Paul Celan: MARTWA NATURA

Świeca przy świecy, blask przy blasku, cień przy cieniu.

A tu, poniżej: oko,

bez pary z drugim, zamknięte,

ocieniające rzęsami późną godzinę, co nastała,

nim zapadł wieczór.

A przedtem obcość, której jesteś gościem:

posępny oset,

jakim ciemność upamiętnia swoich,

tych z dala,

by ich nie zapomniano.

I jeszcze to, zatracone w niewyrażalności:

usta,

skamieniałe i wbite w kamienie,

wzywane od morza,

które swoje lody toczy latami.

(tł. Ela Binswanger)

*

Paul Celan: MARTWA NATURA

Świeca przy świecy, płomyk przy płomyku, cień przy cieniu.

A tu, niżej, oko,

pojedyncze i zamknięte, 

ocienia rzęsami tę późną godzinę, co zapadła

bez wieczoru.

Tu, bliżej, obcość, której jesteś gościem:

bezświatły oset,

jakim ciemność, z oddali,

obdarza to, co jej pokrewne,

by pamiętało o niej.

I jeszcze one, zaginione w głuchocie:

usta,

skamieniałe i zacięte w kamieniu,

wezwane przez morze,

które toczy swoje lody, lata.

(tł. Ryszard Krynicki)

Paul Celan: STILLEBEN

Kerze bei Kerze, Schimmer bei Schimmer, Schein bei Schein.

Und dies hier, darunter: ein Aug, 

ungepaart und geschlossen,

das Späte bewimpernd, das anbrach, 

ohne der Abend zu sein.

Davor das Fremde, des Gast du hier bist: 

die lichtlose Distel,

mit der das Dunkel die Seinen bedenkt, 

aus der Ferne,

um unvergessen zu bleiben.

Und dies noch, verschollen im Tauben: 

der Mund,

versteint und verbissen in Steine, 

angerufen vom Meer,

das sein Eis die Jahre hinanwälzt.

Évry, Tournebride, 19.7.1953, Celan spędzał w lipcu wakacje w domu wczasowym, "budynku dla służby" (po franc. Tournebride, po niem. Gesindehaus) w posiadłości rodziny de Lestrange na południu Paryża, z: "Von Schwelle zu Schwelle", Deutsche Verlags-Anstalt GmbH, Stuttgart, 1955