(tł. Ela Binswanger)

Nikt nas nie ulepi raz jeszcze z gliny i z ziemi,

nikt nie ożywi słowem naszych prochów.

Nikt.

Bądź błogosławiony Ty, który jesteś Nikim.

Dla Ciebie pragniemy

zakwitać w kółko,

Tobie 

na chwałę.

To Nic

kręciło się, kręci się, będzie się 

kręcić w kółko, kwitnąc:

ta róża-po-nic, ta

róża niczyja.

Z

szypułką o jasnej duszy,

pręcikiem w rozpustnym niebie,

czerwienią płatków korony

od purpurowego słowa, które wyśpiewywaliśmy

ponad, o, ponad

cierniem.

*

Paul Celan: PSALM

Niemand knetet uns wieder aus Erde und Lehm,

niemand bespricht unsern Staub.

Niemand.

Gelobt seist du, Niemand.

Dir zulieb wollen

wir blühn.

Dir

entgegen.

Ein Nichts

waren wir, sind wir, werden

wir bleiben, blühend:

die Nichts-, die

Niemandsrose.

Mit

dem Griffel seelenhell,

dem Staubfaden himmelswüst,

der Krone rot

vom Purpurwort, das wir sangen

über, o über

dem Dorn.

Wiersz z tomu „Niemandsrose”, „Róża niczyja”, S. Fischer Verlag, Frankfurt am Main, 1963

*

Paul Celan: PSALM

(tł. Stanisław Barańczak)

Nikt nas na nowo z ziemi i gliny nie lepi,

nikt już naszego prochu nie zaklina.

Nikt.

Bądź pochwalony, Nikt.

Tobie gwoli pragniemy

rozkwitać.

Tobie

wbrew.

Niczym

byliśmy, jesteśmy, będziemy

nadal, rozkwitając:

róża z niczego, 

róża

niczyja

Na-

przeciw Tobie.

Ze słupkiem jak duch jasnym,

z pręcikiem pustynnym jak niebo,

z koroną czerwoną

od słowa szkarłatnego, któreśmy śpiewali

ponad, o ponad

cierniem.

*

Paul Celan: PSALM

(tł. Ryszard Krynicki)

Nikt znowu lepi nas z ziemi i gliny, 

nikt zaklina nasz proch.

Nikt.

Błogosławiony bądź, Nikt. 

Dla ciebie pragniemy

kwitnąć.

Na-

przeciw tobie.

Niczym

byliśmy, jesteśmy,

pozostaniemy, kwitnąc: 

róża nicości,

róża niczyja.

Ze

słupkiem jasnym od dusz,

z pustynnym pręcikiem niebios,

z koroną, czerwoną

od purpurowego słowa, które śpiewaliśmy 

ponad, o, ponad

cierniem.

*

Paul Celan: PSALM

(tł. Feliks Przybylak)

Nikt nie ulepi nas ponownie z ziemi i gliny,

nikt nie omówi naszego prochu.

Nikt.

Bądź pochwalony ty, Nikt.

Ku twemu zadowoleniu

Chcemy kwitnąć.

Ku

tobie.

Niczym

byliśmy, jesteśmy, po-

zostaniemy, kwitnąc:

róża nicości - tą

różą niczyją.

Szyjką słupka w jasności duszy,

nitką pręcika w pustce nieba,

koroną czerwoną

od słowa w purpurze, które wyśpiewywaliśmy

ponad, o, ponad

cierniem.

*

Paul Celan: PSALM

(tł. Jakub Ekier)

Nikogo, kto by nas na powrót ulepił z gliny i z ziemi,

Nikogo, kto by mową ożywił nasz proch.

Nikogo.

Ciebie,

Nikogo, chwalimy.

tobie bądź miłe

nasze kwitnienie,

Tobie na-

przeciw.

Jednym Nic

Byliśmy, jesteśmy,

pozostaniemy kwitnąc-

Nicości różą, różą

Nikogo.

U niej

stylus jasny duszą,

nić pyłkowa płonna niebem,

korona czerwona

purpurą słowa, któreśmy śpiewali

ponad, o ponad

cierń.