Żuk
dla mojego ojca
Wchodząc do łazienki spostrzegam chrząszcza w wannie,
czarny, z paskiem w kolorze kamienia
przez środek pancerza, granit ze śladami
porostu, błyszczący w wilgotny dzień,
i zastanawiam się, czy to żuk-zwiastun-śmierci,
i myślę o twojej śmierci,
zastanawiam się, czy rakowi
trzeba będzie dużo czy mało czasu,
i zastanawiam się, czy chrząszcze-zwiastujące-śmierć są robakami
żywiącymi się zmarłymi. Myślę o tobie pogrzebanym,
myślę o robakach, które zjedzą twoje ciało, chciałabym być jednym z nich.
Gdy umrzesz, we śnie chciałabym
zamienić się w jednego z tych robaków i
wgryzać się w ciebie całą noc
zwyczajem życia żuka. Chcę
mieć z ciebie wszystko, co tylko możliwe,
chcę zjeść te lata ciemności i ciszy,
zaznać smaku twojego życia, zjeść głowę,
którą odwróciłeś.
Chcę nawet zjeść raka,
przedrzeć się powoli przez szarawą
z lekka rozgrzaną masę, żeby cię poznać.
Twoje oko, język, jeśli nie będziesz ich już potrzebować w swoim ciele,
zawsze tego chciałam,
nigdy nie podobał mi się sposób, w jaki ciało tego innego boga
rozpuszczało się na języku, teraz przychodzę z moimi
silnymi, szarymi szczękami - twoje życie w moim
ciele to moje życie, chcę nim żyć
z prawdziwie fizyczną furią i fizyczną miłością.
(tł. Ela Binswanger)
*
The Beetle
for my father
When I go to the bathroom I see a beetle in the tub,
black, with a band of stone color
around the center, granite with a trace of
lichen on it, luminous on a damp day,
and I wonder if it's a death-watch beetle,
and I think of your death,
I wonder if the cancer will take
a long time or a short time
and I wonder if death-watch beetles are the beetles
that eat the dead. I think of you buried,
I think of the beetles that will eat your body, I would like to be one of them.
After you die, in my sleep I would like to
turn into one of those beetles and
eat my way through you all night
in calm beetle life. I want to
have whatever I can of you,
I want to eat those years of darkness and silence,
to taste your life, to eat the head
you turned away.
I even want to eat the cancer,
work my way slowly through the grayish
slightly hot mass, to know you.
Your eye, tongue, if you have no more use for your body
I have always wanted it,
I never liked the way the other god's body
dissolved on the tongue, now I come with my
strong dark jaws—your life in my
body is my life, I want to use it with
real physical rage and physical love.
*
zima 1986
*
żuk-"zwiastun-śmierci" (death-watch beetle) - mały chrząszcz, którego larwy wbijają się w martwe drewno i drewniane konstrukcje powodując znaczne szkody. Dorosły wydaje dźwięk stukania, przypominający tykanie zegarka, który wcześniej uważano za zwiastujący śmierć.
Przypisy:
[1]:
Grabarz żółtoczarny (Nicrophorus vespillo) to przedstawiciel nekrofauny, czyli gatunków zasiedlających padlinę, a nawet zwłoki ludzkie.
Grabarz zamieszkuje lasy i w nich spełnia swoje zadanie. Tak jak jego nazwa wskazuje, zakopuje zwłoki małych zwierząt: gryzoni i ptaków pod ziemią. Czasami zbierają się całe grupy grabarzy, nawet kilku gatunków i wtedy potrafią zakopać np. martwego lisa. Takie zakopane truchło staje się ich gniazdem, w którym samica składa jaja. Kiedy wylęgną się larwy samica karmi je bezpośrednio nadtrawionymi przez siebie kawałkami padliny, podobnie jak robią to ptaki ze swymi pisklętami. W tym czasie samiec drąży kanaliki w mięsie i stara się utrzymać ogólny porządek w siedzibie.
Grabarz pospolity jest obserwowany w różnorodnych środowiskach. Występuje najliczniej w lasach nizinnych, jak i górskich. Spotykany jest również w parkach, ogrodach, na terenach otwartych, łąkach, wrzosowiskach i bagnach. Grabarz pospolity jest aktywny od wiosny do jesieni. Dorosłe polują na larwy owadów. Larwy są padlinożerne. Grabarz pospolity ma rozwinięty zmysł węchu. Po odnalezieniu padliny wydaje dźwięk podcierając odwłokiem o listewki na tylnych krawędziach pokryw, którym zwabia inne osobniki. Padlina małego kręgowca (ptaka, gryzonia) zakopywana jest na głębokość kilkudziesięciu centymetrów (trwa to kilka godzin). Największa samica przegania pozostałe. Na końcu zagrzebywania pozostaje jedna para. Po zakopaniu padliny samica składa jaja (do 200), z których po kilkunastu dniach wychodzą larwy. Larwa przechodzi trzy stadia larwalne. Występuje opieka nad potomstwem. Rodzice tworzą chodniki w padlinie, przygotowują, rozdrabniają pokarm i karmią nim larwy. Opieka nad larwami trwa do końca ich rozwoju. Przepoczwarczenie ma miejsce w ziemi. Zimuje w stadium larwy lub jako osobnik dorosły.
