piwnica mistrza stary dobry cesarz i śmierć

w pokoju siedzi mistrz 

palcami dudni w szybę

kolejny kwiecień wygląda inaczej 

rozpacz jest dobra a resztki śniegu 

ukryły się w pąkach drzew

chory poeta prosi by go nie odwiedzać 

pisze kolejny poemat

wpatruje się w swoją twarz 

myśląc że to jest czas krętka bladego

wypisał już wszystkie łzy i ból 

maluje poemat

poważny stańczyk udaje że lubi dobrego cesarza

kłaniam się nisko obrazom i wierszom

oraz śmierci poety 

płakały cisze a oczekiwanie było takie przyziemne

niestety przyszła tylko brzydka mona liza

bezwstydnie duża i głośna poeta unika dotyku

wiec kiedy umarł teofila wzięła go na ręce

pokazała dzieciom a zygmunt rozkołysał miasto

układam włosy 

więc tak się wszystko spełnia

płaskorzeźby i nieme muszle oraz strach

potworny strach przed śmiercią i oddechem 

jeden ptak skamieniał drugi upadł na ziemię

taka jestem dojrzała że nanizuję na palec

niepokój i miłość

czytaj też:

KOMENTARZE